Reisverslag – Door de Kersenvallei van Pego

3 t/m 6 oktober 2024
Er zijn van die reizen die je niet alleen in kilometers meet, maar in gedachten, gesprekken en momenten die je onverwacht raken.
Onze tocht door de kersenvallei bij Pego was precies zo’n reis — een wandeling die begon als een hike, maar eindigde als iets dat dieper ging.

Dag 1 – De klim naar de hemelboog

Donderdag 3 oktober 2024
De ochtend hing nog koel tussen de boomgaarden toen we de vallei instapten. De kersenbomen, nog slapend na de oogst, stonden als stille getuigen langs het pad. Met onze groep ondernemers uit Flevoland begonnen we aan een klim die meer was dan alleen stijgen in meters.

De weg omhoog naar La Penya Foradà, 737 meter boven het dorpje Benissivà, was lang en middelzwaar—een constante cadans van stappen, ademhalen, zwijgen, praten. Soms liep iemand vooruit, soms bleef iemand even staan om een foto te maken of juist om stil te worden.

En toen, na uren stijgen, stond hij daar: de rotsboog, een hemels venster boven de vallei.
Door de opening zagen we het licht vallen op de wereld onder ons, alsof iemand het landschap even had aangeraakt. De lucht waaide door de boog heen en met die wind kwamen woorden los. We praatten over werk, over dromen, over wat we willen vasthouden en wat we eigenlijk al lang hadden mogen loslaten.

Die avond sliepen we in het charmante dorpje Patró, waar de stilte tussen de huizen net zoveel zei als onze gesprekken eerder die dag. Het was een plek waar de tijd niet sneller ging dan nodig.

Dag 2 – Stad tussen zee en steen

Vrijdag 4 oktober 2024
Na de bergen voelde Valencia bijna als een ander universum: straten vol zon, pleinen die van leven zinderden, mensen die in beweging waren alsof de stad op eigen ritme ademde.

Onze city hike bracht ons van de oude binnenstad naar de futuristische lijnen van de Ciudad de las Artes y las Ciencias — een stad die net als wij op zoek lijkt naar balans tussen historie en toekomst.

’s Avonds sliepen we in El Saler, waar de zee het laatste woord had. Het zachte ruisen vond moeiteloos zijn weg naar onze kamers. In de schemering praatten we verder; gesprekken die vloeiden zoals golven dat doen: soms krachtig, soms zacht, maar altijd in beweging.

Dag 3 – De terugkeer naar stilte

Zaterdag 5 oktober 2024
We keerden terug naar de rust van de Vall de Gallinera, alsof de vallei ons nog één keer wilde laten voelen hoe warmte, natuur en eenvoud elkaar kunnen omarmen. De korte hike van deze dag hoefde niet lang te zijn om veel te zeggen. Soms is een paar kilometer genoeg om weer helder te zien.

Tussen de valleimuren vonden we opnieuw die ruimte om te denken. Hier, ver weg van vergaderzalen en agendadruk, kwamen ideeën los die zich thuis misschien nooit hadden laten zien.